2 Samuel 21

Tijdens de regering van David heerste er eens een hongersnood, drie jaren achtereen. En toen David Jahweh daarover raadpleegde, sprak Jahweh: Op Saul en zijn huis rust een bloedschuld, omdat hij de Gibonieten gedood heeft

In de dagen van David was er hongersnood, drie jaar achtereen, en David raadpleegde Jahwe. Jahwe zei: `Op Saul en zijn huis rust een bloedschuld, vanwege de Gibeonieten die hij gedood heeft.'

Toen ontbood de koning de Gibonieten en onderhield zich met hen. Deze Gibonieten waren geen Israëlieten, maar een overblijfsel van de Amorieten; de Israëlieten hadden zich onder ede met hen verbonden, maar in zijn ijver voor Israël en Juda had Saul getracht, ze uit te roeien.

Toen ontbood de koning de Gibeonieten en had een gesprek met hen. De Gibeonieten behoorden niet tot het volk van Israël; het waren overgebleven Amorieten. Hoewel de Israëlieten met hen een verdrag hadden gesloten, had Saul, in zijn hartstochtelijke ijver voor het volk van Israël en Juda, hen proberen uit te roeien.

David zeide tot de Gibonieten: Wat moet ik voor u doen, en hoe kan ik het goed maken, opdat gij zegen afroept over het erfdeel van Jahweh?

David vroeg de Gibeonieten: `Wat moet ik voor u doen? Hoe kan ik de schuld delgen, zodat u weer zegen doet komen over Jahwe's eigen land?'

De Gibonieten antwoordden hem: We hebben van Saul en zijn familie geen goud of zilver nodig; van de andere kant is het ons niet geoorloofd, iemand in Israël te doden. Hij vroeg daarop: Wat bedoelt gij dan, dat ik voor u doen zal?

De Gibeonieten antwoordden: `Zilver en goud willen wij niet en iemand in Israël ter dood brengen kunnen wij niet.' David zei: `Wat u ook zegt, ik zal het voor u doen.'

Toen zeiden ze tot den koning: De man, die ons heeft uitgemoord, en ons geheel wilde uitroeien, zodat we in geen enkele streek van Israël meer zouden voorkomen,

Toen zeiden de Gibeonieten tot de koning: `De man die ons uitmoordde, die ons zo volkomen wilde vernietigen dat er op het grondgebied van Israël niemand van ons meer over zou blijven,

van dien man moet men ons zeven nakomelingen uitleveren! We willen ze ophangen voor Jahweh in Gibon, op de berg van Jahweh. De koning beloofde: Ik zal ze geven.

uit het nageslacht van die man moeten ons zeven mannen worden uitgeleverd. Wij willen hen ophangen voor Jahwe te Gibea van Saul, Jahwe's uitverkorene.' De koning zei: `Ik zal ze uitleveren.'

De koning wilde echter Mefibósjet sparen, den zoon van Jonatan, den zoon van Saul, omdat David en Jonatan, de zoon van Saul, een eed bij Jahweh aan elkander hadden gezworen.

Maar de koning wilde Mefiboset sparen, de zoon van Jonatan, de zoon van Saul, omwille van de bij Jahwe gezworen eed, die David verbond met Jonatan, de zoon van Saul.

Daarom koos de koning twee kinderen, Armoni en Mefibósjet, die Rispa, de dochter van Ajja, aan Saul geschonken had, met de vijf kinderen, die Merab, de dochter van Saul, geschonken had aan Adriël, den zoon van Barzillai, den Mecholatiet.

Daarom nam de koning de twee zonen die Rispa, de dochter van Aija, aan Saul geschonken had, en ook de vijf zonen die Mikal, de dochter van Saul, geschonken had aan Adriël, de zoon van Barzillai, de Mecholatiet,

Hij liet ze uitleveren aan de Gibonieten, die ze voor Jahweh op de berg ophingen. Zo kwamen alle zeven tegelijk om het leven. Het was in de eerste dagen van de oogst, bij het begin van de gerstenoogst, dat ze ter dood werden gebracht.

en hij leverde die aan de Gibeonieten uit. De Gibeonieten brachten hen naar de berg en hingen hen daar voor Jahwe op; zo vonden zij alle zeven de dood. Het was in de eerste dagen van de oogst, bij het begin van de gersteoogst, toen zij ter dood gebracht werden.

Toen nam Rispa, de dochter van Ajja, het rouwkleed, spreidde het op de rots uit, en bleef er op zitten van het begin van de gerstenoogst af, totdat het hemelwater op hun lijken neerstroomde. Zo belette ze, dat overdag de vogels uit de lucht, en s nachts de wilde dieren er op aanvielen.

Rispa, de dochter van Aija, spreidde haar rouwkleed op de rots uit en zij bleef daar vanaf het begin van de gersteoogst totdat het water uit de hemel over hen neerstroomde. Zij gaf noch roofvogels overdag, noch de wilde dieren 's nachts de kans zich op de lijken te werpen.

Toen David vernam wat Rispa, de dochter van Ajja en bijvrouw van Saul, gedaan had,

Toen men David mededeelde wat Rispa, de dochter van Aija, de bijvrouw van Saul, gedaan had,

liet hij bij de burgers van Jabesj-Gilad het gebeente weghalen van Saul en zijn zoon Jonatan, die door hen waren weggenomen van het plein in Bet-Sjean, waar de Filistijnen ze hadden opgehangen, toen ze Saul op de Gilbóa hadden verslagen.

liet hij het gebeente van Saul en diens zoon Jonatan weghalen bij de burgers van Jabes in Gilead; die hadden het namelijk heimelijk weggevoerd van het plein te Bet-san, waar de Filistijnen de lijken hadden opgehangen, na hun overwinning op Saul in Gilboa.

En toen het gebeente van Saul en zijn zoon Jonatan vandaar was overgebracht, legde men er het gebeente van de gehangenen bij,

Nadat David het gebeente van Saul en diens zoon Jonatan had laten overbrengen, verzamelde men ook het gebeente van de gehangenen

en begroef het met het gebeente van Saul en zijn zoon Jonatan te Sela, in het land van Benjamin, in het graf van zijn vader Kisj. Nadat men alles volgens voorschrift van den koning had volbracht, erbarmde Jahweh Zich over het land.

en begroef dat met het gebeente van Saul en diens zoon Jonatan in het land van Benjamin, te Sela, in het graf van zijn vader Kis. Toen de opdracht van de koning was uitgevoerd, liet God zich ten gunste van het land verbidden.

Toen er weer eens oorlog was tussen de Filistijnen en Israël, en David en zijn manschappen uitrukten, bezetten ze Gob, en raakten slaags met de Filistijnen.

Toen de Filistijnen weer eens in oorlog waren met de Israëlieten trok David met zijn getrouwen uit. Tijdens het gevecht tegen de Filistijnen raakte David uitgeput.

Daar stond iemand op van de Refaïeten! Zijn lans woog driehonderd sikkels aan koper, en hij was met een nieuw pantser omgord. Toen hij David dreigde neer te slaan,

Nu was er een zekere Jisbibenob, een afstammeling van Rafa; het gewicht van zijn lans bedroeg driehonderd sikkel aan brons en er hing een nieuw zwaard aan zijn gordel. Hij dreigde David neer te slaan.

werd hem dat belet door Abisjai, den zoon van Seroeja, die den Filistijn doodsloeg. Maar Davids manschappen bezwoeren hem: Gij moogt niet meer met ons ten strijde trekken; anders dooft gij het licht van Israël nog uit!

Maar Abisai, de zoon van Seruja, kwam David te hulp en sloeg de Filistijn dood. De manschappen van David bezwoeren bij die gelegenheid hun koning: `U moet nooit meer met ons te strijd trekken! U moogt de lamp van Israël niet uitdoven!'

Later kwam het in Gob nog eens tot een gevecht met de Filistijnen. Bij die gelegenheid versloeg Sibbekai, de Choesjatiet, een zekeren Saf, die tot de Refaïeten behoorde.

En toen het enige tijd later weer tot een gevecht kwam met de Filistijnen, in Gob, versloeg Sibbekai de Chusatiet een andere afstammeling van Rafa, Saf genaamd.

Toen de strijd met de Filistijnen weer in Gob losbarstte, versloeg Elchanan, de zoon van Jaïr den Betlehemiet, Goliat den Gatiet, ofschoon de schacht van zijn lans gelijk een weversboom was.

En toen het enige tijd later nogmaals tot een gevecht kwam met de Filistijnen, in Gob, versloeg Elchanan, de zoon van Jaare-oregim, uit Betlehem, de Gittiet Goliat, wiens lansschacht als een weversboom was.

En toen er weer oorlog uitbrak in Gat, was er een reus, die aan zijn handen zes vingers, aan zijn voeten zes tenen had, in het geheel dus vier en twintig. Ook hij behoorde tot de Refaïeten.

Toen het enige tijd later opnieuw tot een gevecht kwam, in Gat, trad daar een reus van een man op, die aan iedere hand zes vingers en aan ieder voet zes tenen had, vierentwintig tenen en vingers. Ook hij was een afstammeling van Rafa.

Toen hij Israël uitlachte, sloeg Jonatan, de zoon van Sjamma, den broer van David, hem neer.

Hij daagde Israëlieten honend uit en Jonatan, de zoon van Sima, de broer van David, sloeg hem neer.

Deze vier waren allen Refaïeten uit Gat; zij vielen door de hand van David en zijn manschappen.

Deze vier waren afstammelingen van Rafa in Gat; zij sneuvelden door de hand van David en van zijn getrouwen.

De hovelingen van koning Amon smeedden een samenzwering tegen hem, en doodden hem in zijn paleis.

Niet beschikbaar in deze vertaling

Maar het gewone volk vermoordde allen, die tegen koning Amon hadden samengespannen, en riep zijn zoon Josias tot koning uit in zijn plaats.

Niet beschikbaar in deze vertaling

De verdere geschiedenis van Amon, met wat hij deed, is beschreven in het boek der kronieken van de koningen van Juda.

Niet beschikbaar in deze vertaling

Hij werd in het graf van zijn vader in de tuin van Oezza begraven. Zijn zoon Josias volgde hem op.

Niet beschikbaar in deze vertaling